3 Kasım 2010 Çarşamba

ACEMİ

Acemiyim, hem de oldukça...
Okuyorum,geziyorum,spor yapıyorum,seviyorum ve seviliyorum. Ama yazma konusunda oldukça acemiyim.
Daha anne karnından çıkmadım bile.
Birşeyler eksikti.
Ne ne ne ne soruyordum,bulamıyordum. Bir gün yoğun yoğun duygularla boğuşurken, bir arkadaşın kapısını çaldım.
Açmasını hiç beklemiyordum. Sadece ben birisiyle konuşmak istiyordum. O aralar acıkmıştım konuşmaya,paylaşmaya.
O bana kocaman açtı kollarını.
Veee beni yüreklendiren,fikir veren kalbimdeki adam seni seviyorum.
Teşekkürler her şey için :)
Teşekkürler hem uzağımda hem de çok yakınımdaki kadın, teşekkürler her anımda yanımda olan sevdiklerim, beni sevenler.

9 yorum:

  1. Şahanesin, acemi değilsin. Her blog yazan gibi amatörsün ve hep öyle kal bence.
    Kollar sana hep açık...

    YanıtlaSil
  2. :)))
    aslısın işte,sen de hep kal emi...

    YanıtlaSil
  3. zor bi işe giriştin
    zordur yazı yazmak
    düşünmeye benzemez, konuşmaya hiç benzemez. çoğu zaman düşünürken aklına bir fikir gelir bir kaç yönden de düşünürsün, tamam bu sefer buldum dersin. Ancak yazmaya gelince iki satır çıkar. Konuşmanın lüksü ise hiç yoktur. Bir yazdığını tekrar edemezsin, oysa konuşurken aynı şeyi tekrar tekrar aynı cümlede söyler iyi konuştuğunu zannedersin..
    bir konu bulma eziyeti de cabası..

    işin en kolay yönü hazır konu üzerine eleştirmektir.

    hadi bakalım kolay gelsin

    Kolayına Kaçan Aynacı

    YanıtlaSil
  4. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  5. Zor olanı ve zor olmayı severim:)

    Sen bana her zaman destek olan adam. Teşekürler teşekkürler:D

    YanıtlaSil
  6. Sen yaz arkadaşım , kimse okumasa ben okurum:)

    YanıtlaSil
  7. adsız değilim ben :/
    Benim adım EVRİM :))

    YanıtlaSil
  8. Tamam canım sen tabiki EVRİMSİN.

    eyyyy arkadaşlar o bir evrim benim evrimimmmmmmm:))

    YanıtlaSil