22 Kasım 2010 Pazartesi

Hayata Çelme Takma Sırası BENDE

35 yaşından sonra güzelliğimi kullanmayı öğrendim sayelerinde.
Ama buna sebep olan ismi olan- olmayan herkese çok teşekkür ederim.
Senelerdir boşu boşuna mı uğraştım diye düşünmüyor değilim. Yani üzüldüm, ezildim, yok sayıldım (sürekli böyle değildi tabi ki) imdat boğuluyorum dedim sesimi duyan olmadı.
Baktım ki hanfendilikle, güzellikle (en azından ben beceremedim) olmuyo arkadaş.
Ne yaptım?
Nasıl yaşadım?
Nasıl uyudum?
Ne yedim ne içtim? Sorgulama başladı yahu, kendimi farketmeye başladım. ( Bu ne demek şimdi kendini farketmek. Acaba sevmek,önemsemek,herşeyi -iyisiyle doğrusuyla- kendimin yaptığını farketmek mi?).

Bugün bakıyorum ( tabi ki son karar bana aitti ve o akıl benim kafamın içinde vardı) sesimi duyurmak için yaptıklarım bazı hatalar yapmama sebep oldu. Bazen büyük, bazen ufak hatalar.
O hatalardan ders aldım ama yeni hatalar yaptım, yaptım, yaptım.
Ama çok güzel günlerimde olmadı değil. Hayatımın güzelliklerine ve güzel taraflarına haksızlık etmemeyeyim. O tarafın getirisi olmasaydı bu gücü kendimde bulamazdım. Sadece bazı şanslılardan değildim. O yüzden sadece ekmek değil  fırınlar yemeği öğrendim:)

Gelelim şu güzellik meselesine;
Belki ters yerden başladım. Yani önce fiziksel güzelliğim için adımlar  ( bu arada eksik bilgi vermiş olmamak için: 30 yaş civarından itibaren hiç yapmadığım kadar işimde çok çabaladım 6-7 senelik uğraşlar özgüven adımlarımı sağlamlaştırma yolunda adım atmamamı sağladı) attım. Tabiki zihinsel ve bedensel sağlıma da ilgi göstermeliydim.  İnsan belli bir yaştan sonra da olsa dengeli beslemeli her açıdan kendisini. Sonra doğru insanlar, doğru kararlar ve doğru adımlar artık şans benim ellerimde.
Bunları yaşamam gerekiyormuş. Bugüne kadar çelme takmaya çalışan ve bundan sonra da çelme takmaya çabalayacaklara öncelikle teşekkür eder, allah kolaylık versin derim.

UNUTMAMALIYIM : HER NE OLURSA OLSUN bunlar ben var olduğum için var (olumlu olumsuz). Hayatı  ve kendimi seviyorum.

8 yorum:

  1. Heyt Betül be, yürü be!
    Neden bazı şeyleri, özellikle de kendimi fark etmemiz hep 30'lardan sonra oluyor acaba? Ben de işin burasına takığım.

    YanıtlaSil
  2. ne diyor şebnem ferah bi şarkısının sonunda : "teşekkürler, büyüyorum sizinle"

    teşekkürler çelmeciler, betüşü git gide daha süper bi hatun yaptığınız için :) :)
    -------------------

    30lu yaşlar insanın genç olmak için çok yaşlı,yaşlı olmak için çok genç olduğu dönemmiş :)

    http://www.ykykultur.com.tr/kitap/?id=738

    (link vermeyi de öğrenecem yorumlarda :) )

    YanıtlaSil
  3. Aslıcım teşekkürler canım:))
    Büyüyoruz galiba ve bu benim hoşuma gitmeye başladı. Çok zaman problemlerle karşılaştığımda çocukluğuma dönmek istemişimdir. Ancak bu düşüncem o kadar sık aklıma gelmiyor artık.Evet bir döngüymüş bu yaş ama ben kendimi şanslı addediyorum. Bence sende öylesin:)

    YanıtlaSil
  4. Esoesim benim:))

    Öğreneceğimiz ne çok şey var dimi? İyiki varsınız,iyiki sizleri tanımışım:))

    YanıtlaSil
  5. evet daha iyi,
    en azından giriş gelişme sonuç olmuş bu sefer :)
    Edebiyat Öğretmeni Aynacı

    YanıtlaSil
  6. Çok naziksin bitanem:))
    Yanımda olman ve beni desteklemen benim için çok önemli:)

    YanıtlaSil
  7. Aa aynacı buraya gelmiş, ne o öğreten adam rolü falan :))
    betül, ona bakma sen, adamın canına okur, bir ara yazamadım be ona beğendireceğim diye:)

    YanıtlaSil
  8. Fikirler değerlendirilir içeriğe ben damgamı basarım:)))

    YanıtlaSil