" Saç benim, el benim ve koparan yine benim"
Tam da hayatıma ve yaptıklarıma oturdu.Gerçekten herşey bizim elimizde değil mi?
Senelerdir birşeyler olmuyordu, ters gidiyordu veya ben bir sürü bahaneler buluyordum. Ne oldu, neden oldu?
İnanın bilmiyorum. Bildiğim tek şey zorunda olmak boğmuş beni.Tabi ki herkes için böyledir herhalde. Ama beni kilitlemiş, kördüğüm olmuşum meğerse.
Kuş gibiyim. Ama o kadar çok şey yapıyorum ki :) Oku-yaz-spor , yeni başlangıçlar. Beni destekleyenler öpüldünüz:)
Hem her gün yeni şeyler yapmak için adım atıyorum hem de yaptıklarımı kendi için yapılabilirte dozunu arttırıyorum.
Oh ...
Doygunluğu ve mutluluğu hissediyorum.
Nasıl oldu da hayat gözlüklerimi değiştirdim bilemiyorum. Motorun bana çarptığı gün kusana kadar spordan aldım hıncımı. Kötü bir gündü ama onu da yaşadığım için mutluyum aslında. Çünkü canımın kıymetini ve sevgiyi yaşadım o gün:)))
İmdatttt bana güzel bişeyler oluyor...
Ne diyosun ya? Motor sonrası ne durumdasın? Geçmiş olsun.
YanıtlaSilNot: o sınav olayları aynı, yavrular daha bilmiyor ya, gitme üzerine, zavallı çocukları stres ediyoruz sınav, mınav diye.
Geçmiş olsun. Biz büyüdük, onlar da büyüyecek, sınavları da öyle. Keşke hayatları boyunca girip girebilecekleri sınavları hep böyle olsa..
YanıtlaSilAslıcım sadece şans benden yanaydı arkadaşın ters yönden gelmesi şassızlığımdı ama yavaştı kolum morardı. Bomba gibiyim maşallah:))
YanıtlaSilNota cevap:: Arkadaş vurdumduymaz o sebeple:))
Kaan teşekkür ederim.
Hayat işte ama yaşarken zor oluyor arkadaş.